Verslag PK Veldlopen

05/01/25 - Gooik - prov kamp Veldlopen

‘Waarom ben ik hier eigenlijk… ?’

Een niet ‘alledaagse’ titel om mee uit te pakken, ik geef het toe, maar wel een ‘alleszeggende’, opgevangen iets voorbij de eindmeet, als korte opwelling, een eerlijke gedachtegang zeg maar, uit de mond van een 14 jarige jonge knaap, die net 3100m ploeterwerk van het zuiverste soort had verricht. Neen, beter had ondergetekende het zelf niet kunnen samenvatten, echt niet …   

Onze collega’s van AC Pajottenland stonden de voorbije 2 decennia al enkele malen borg voor de organisatie van het Vlaams-Brabants veldloopkampioenschap, meestal afgewisseld met de mensen van VAC, die dan de poort van het Driefonteinenpark open zetten voor de atleten met titelambities. En telkenmale slaagden ze erin, daar in het mooie Pajottenland, om met een cross uit te pakken waaraan menig loper zonder treuzelen, zelfs jaren later nog, meteen heel wat herinneringen weet op te roepen. Wel deze editie, die van 2025, kan en zal rustig mee aan dat rijtje toegevoegd worden.

De mensen van ACP hadden de brute pech dat de regen de nacht voordien lelijk had huis gehouden boven het meest westelijk gedeelte van onze provincie, maar het is een beetje om problemen vragen    als je kiest voor een lager liggend weideterrein dat een groot deel van het circuit vult. Het was ploeteren van bij de start tot aan het einde, nergens was er één meter ‘normale ondergrond’ te bespeuren aan het eind van de dag.
 
Nogmaals, de mensen ginds hadden brute pech met het weer, maar dat is nog altijd geen verklaring voor de extreme ‘troosteloosheid’ van het totaal gebeuren, waarbij vooral het gebrek aan ‘aankleding’ van een moderne veldloop (dubbele inkom, zitgelegenheid in tent of zaal, uitgewerkte startzone, passagezone voor toeschouwers,… ) tegen de borst stuitte van menig atleet en toeschouwer. Uitspraken als ‘de afwezigen hebben ditmaal gelijk’, en ‘hier zien ze mij nooit meer terug’ passeerden er voortdurend de revue, en dat had dus heus niet alleen te maken met het uitgesproken natte modderparcours van start tot aankomst. Neen, de ‘sportieve opstart’ van de nieuwe fusiegemeente ‘Pajottegem’ (= fusie van Gooik & Galmaarden & Herne) was niet meteen een voltreffer… Ook de naam ‘Glooiingen’ was één van de ingediende voorstellen tot nieuwe fusienaam, maar die naam werd dus blijkbaar niet weerhouden. Wat die ‘hoogteverschillen’ betreft viel het ditmaal trouwens erg goed mee, gelukkig maar …
Wijzelf waren met 65 ROBA’s ingeschreven, wat zondermeer één van onze laagste scores is, en finaal gaven er nog enkele clubgenoten verstek. We bleken trouwens niet alleen, want op vrijdagavond zaten ze nog op iets meer dan 600 deelnemers, maar finaal viel dat terug op 585. Het trieste weer, waar natuurlijk niemand iets kon aan doen, alsook de afstand zal daar wel voor iets tussen zitten, zeker als je weet dat het bijvoorbeeld vanuit Diest net geen 90km is. Vooral onze jeugd, wat meestal onze ‘sterkste troef’ is, liet het fameus afweten, met amper … 16 kinderen van de kangoeroes tot en met de miniemen. Gelukkig wist dit kleine groepje jonge ROBA’s, begeleid door de trainers Dirk en Liselot, de clubsupporters op te vrolijken met zeer fraaie prestaties.

Kangoeroe Tuur Verbinnen gaf als eerste het goede voorbeeld (natuurlijk geen officiële uitslag zoals u weet), en even later pikte Ona Heijlen dat netjes op, door knap 8° te worden bij de 1°j pupillen meisjes, en dat op 26 deelnemers. Bij de 2° jaars stonden ze maar met 16 aan de startlijn, die toen al ‘verzopen’ was. Maar daar had ons duo Elise Van Esse en Hanane Adala geen boodschap aan. want eens het schot werd gelost schoven ze meteen mee naar de kop van de koers. Op dat moment waren echter de 1° jaars ook nog aan het lopen, en ontstond er verwarring aan de poort tussen de beide weiden. Zo schoof Hanane bij de eerste passage mee naar links, mede op aangeven van de scheidsrechters, terwijl ze eigenlijk naar rechts moest opschuiven … Meteen moest ze een gat op Elise dichtlopen, en die inspanning kostte haar mogelijk finaal wel een medaille. Ondertussen liep Elise al in een positie voor eremetaal, vooral via een bijzonder sterke eindrush (= zij ‘verzwakte’ het minst in die blubber). Knap zilver was de finale score van Elise, tot grote vreugde van de ROBA-toeschouwers, die toen nog veilig aan de rand van de weide hadden postgevat. Na verloop van tijd trotseerden echter ook zij de modderbrij, want van op ‘afstand’ supporteren na een rit van 80 à 90km slaat natuurlijk nergens op.

Hanane liep eveneens een beresterke koers, en eindigde finaal op positie 4, de minst aangename plaats natuurlijk.

Die fameuze ‘4° plaats’ zouden we enkele keren mogen noteren, later op de namiddag, 9 keer om precies te zijn. In de eerstvolgende koers was het al van dat, met de alweer bijzonder sterk lopende Mattiz Laerte op die positie. Hij lijkt wel een abonnement te hebben op deze plek, want ook op onze eigen cross in Wespelaar, alsook in Booischot verscheen hij als 4° in de einduitslag. Onze 1°j pupil hield hiermee zijn eveneens puik presterende clubvriend Seppe Zwyzen achter zich, die knap 6° werd, alsook Pieter Nulens, die als 17° werd afgeklokt aan de meet. Spijtig genoeg geen enkele 2° jaars in auberginekleuren, dus schakelen we meteen over naar de 1° jaars miniemen bij de meisjes, welke de vorige koers zeer snel deden vergeten.

Op de mooie 8° plaats was Paulien De Pelsmaeker een gevecht aan het leveren met de concurrentie en vooral met het aangeboden circuit, en geheel vooraan streden Martha Roelens en Aïnoa De Pauw op schitterende wijze mee voor de knikkers, wat resulteerde in 2 fantastische podiumplaatsen voor ROBA, zijnde knap brons voor Martha en fraai zilver voor de sterklopende Aïnoa.

Bovenstaande foto is eigenlijk alleszeggend, namelijk dat je voor zulk zwaar parcours vooral moet beschikken over ‘power’, en dan moeten lichtgewichten als een Martha en Paulien natuurlijk nog hun meerdere erkennen in meisjes wiens ‘biologische leeftijd’ al ietjes verder staat. Datzelfde beeld zien we trouwens ook bij de jongens. Denken we maar aan onze enige miniemen hier aanwezig, zijnde Lucas Van Boeckel, en zijn 1 jaar oudere clubmakker Kobe Heijlen. Lucas, lid van ons Berlare-team, kwam fraai voor de dag met een mooie 11° stek op 29 lopers, en ook bij de koers nadien hadden de ROBA-supporters alle reden om alert te blijven, want Kobe hield, verstandig als hij is, voldoende reserves in huis om progressief op te schuiven naar een zeer knappe 7° eindpositie. Zijn grootste fan, de lieve mama, negeerde al de modder en diepe plassen om zo dicht mogelijk zoonlief aan te moedigen. Echt mooi om zien …   

Daarna was het de beurt aan de cadetten en scholieren, en die zorgden er meteen voor dat de laatste twijfelende ROBA-supporters zonder pardon de weide opschoven, stapje voor stapje, hopende dat na afloop beide schoenen nog aan de voeten hingen. Dat zelfs Joke Tytgat het naliet om nu en dan even te lachen naar de vaste supporterskern geeft aan hoe loodzwaar het parcours hier wel was, en ook trainer Dany zag dat het ‘werkendag’ was voor zijn pupil. Joke werd zoals verwacht knap winnaar bij de 2° jaars, en bij de 1° jaars viel die eer te beurt aan Tille Willem, die lange tijd in 2° positie liep, en pas tijdens de 2° toer werd bijgebeend door de 1 jaar oudere Fien Van Schuerbeeck van Pegasus.. Knap om zien was haar wil om de Londerzeelse concurrente blijvend te bekampen tot in de laatste rechte lijn. In Wespelaar, waar ‘mooi lopen & ‘souplesse’ wel het credo was, en minder de ‘brute kracht’, gaf Tille dit meisje nog exact een halve minuut achterstand aan de broek.
‘Dikke proficiat’ aan onze 2 kersverse provinciale kampioenen, en datzelfde geldt eigenlijk ook voor onze 3° jonge dame in koers, Anke De Wachter, die iets verder in het pak zat, en knap als 6° zou binnenlopen, en … 4° tweedejaars. Pas einde september is ze komen aankloppen op de training in Betekom, en toch is ze nu al helemaal opgenomen in ons team afstandlopers. Het feit dat we nu en dan over de kerngrenzen heen samen trainen is daar natuurlijk niet vreemd aan, zoals bijvoorbeeld voorbije kerstvakantie aan het meer van Rotselaar (HERA & BETA) en in het Meetshovenbos (BETA & DAK, zie onderstaande foto), waarna op die 2° gezamelijke training het ‘gezellig samenzijn’ werd overgoten met warme chocolademelk en gebak …  onder de ROBA-tent.                           
           
                                 
     

Kortom die jongens en meisjes zijn stilaan maar zeker een vriendenkring geworden, wat de sportieve resultaten zeker ten goede komt. Naast het 2x goud bij de cadetten meisjes, zagen we ook Jonas Behaegel knap zilver behalen bij de 2° jaars cadetten jongens. In die koers hadden we 9 gasten rondlopen, en ook hier zagen we de ‘sterkere’, haast ‘scholier-waardige’ jongens komen bovendrijven. Mannen als de latere winnaar Stig Genin, VAC’er Edgard De Waele, of OEH-atleet Siebe De Backer konden hun meerwaarde aan kracht uitspelen tegen onze iets lichtere lopers, als de reeds genoemde Jonas, of onze Jomme Swinnen, die rank en slank zijn en het net als Tille eerder moeten hebben van stijlrijk lopen, mooie staplengte en zuivere souplesse. En voor een lichtgewicht als Ferre Berghmans, was het al helemaal onbegonnen werk om gelijke kracht in de weegschaal te leggen. Aanvankelijk liep hij nog in 4° positie maar tegen die grotere, lees ‘sterkere’ rivalen moest hij het ditmaal afleggen, en lag finaal een 8° eindpositie op hem te wachten. Vooraan vocht Jonas op schitterende wijze mee voor goud, en pas in de nek-aan-nek-spurt richting te finishlijn moest hij zijn meerder erkennen in de sterke DCLA-loper Stig Genin. Ook Jomme kan terugblikken op een zeer sterk gelopen koers, maar net als zovele andere ROBA’s viel hij met zijn 4° stek net naast de medailles. Man van de wedstrijd was Bent Artoos, onze jonge knaap die niet alleen voor de alleszeggende openingszin van dit artikel zorgde, maar zichzelf overtrof door hier knap 6° te worden, tussen al die sterke gasten. Week na week kijken we met verbazing naar zijn progressie, en waarschijnlijk zullen zijn clubmakkers Tobias De Vos, 16°, Tijl Vaninbroukx, 15°, en Lowie Celis, knap 14°, ook wel verrast om zich heen kijken, als ze hem zien passeren. Ferre Weckx, 24°, en Romeo De Pauw, 28°, gingen ook erg diep, en vervolledigden er onze bijzonder gesmaakte inbreng.              

En wie dacht dat we na de cadetten het modderbad wel zouden verlaten had het mis voor, want ons viertal Noor Peeters, Jolente Alen, Jana Nulens en Mona Vandeninden namen meteen het heft in handen bij de scholieren meisjes, en in de eerste ronde waren ze weggelopen van de rest van het beperkte deelnemersveld, bestaande uit slechts 10 jonge dames. Mona was de eerste die de rol moest lossen, maar zou slechts één concurrente laten passeren, en zodoende knap 5° worden, en vooral 2° bij de eerstejaars. Ook Noor moest één ronde later haar 2 clubgenoten laten gaan, waarbij vooral onze jonkie van het trio, Jana, als eerstejaars een bijzondere sterke indruk naliet. Niet alleen heeft dit meisje alweer een serieuze stap voorwaarts gezet, maar daarenboven is ze overduidelijk meer ‘liefhebber’ van dit loodzware werk dan Noor en Jolente, die eerder kikken op lichtlopende circuits. Even leek het alsof Jana toch moest buigen voor haar 1 jaar oudere clubvriendin, maar in de laatste ronde werkte ze de kloof met haar ware ‘kampfschwein mentaliteit’ op korte tijd weg, en passeerde Jolente, wiens lichaamstaal overduidelijk was, en dat ellendig circuit al naar de verdoemenis had gevloekt. Bij Jolente brak de veer, en zelfs haar laatste tegenstoot bracht geen zoden aan de dijk. Schitterende zege dus voor Jana, en goud bij de eerste jaars, en een 2° en 3° plaats voor Jolente en Noor, wiens helletocht werd bekroond met goud en zilver bij de 2° jaars. ‘Dikke proficiat’ aan onze 4 dames, die alweer de harten van al onze supporters wisten op te warmen. Trouwens als afronding nog één detail … ‘qua kledij’ ging het maximum van de punten richting Mona, die naast de officiële clubtrui ook een auberginekleurige korte broek op de kop had getikt, en het oogde zeer mooi, zoals je op onderstaande foto kan merken!   

In diezelfde koers gaven ook onze vrouwen W-50 plus waar voor hun geld, door respectievelijk 2°, 3°, 4° en 5° te worden. Daar stonden Diziana Vangoidsenhoven, Rita De Vries, Katie Declerck en Ine Middel borg voor, met uiteindelijk zilver en brons voor Diziana en Katie bij de W-50, en goud en zilver voor Rita en Ine bij de W-65. Rita begint stilaan maar zeker beter in conditie te komen, en we hopen stiekem dat ze nog verder opklimt richting het Belgische kampioenschap in Poperinge.

Wie we daar ook hopen aan het werk te zien is onze jonge master Emily Coenen. Als één van de laatsten had ze zich ingeschreven voor deze provinciale titelstrijd, en dat bleek meteen een schot in de roos. In de koers van de W-35’ers werd ze knap 2°, maar daar ze al 2 jaar op tram-4 zit, mocht ze geheel bovenaan prijken bij de W-40’ers, voor Elke Teirlinck van Pegasus (was een jeugdig toptalent…) en Karlien Van Cauwelaert van VAC, die compleet moegestreden het podiumgebeuren aan zich voorbij lieten gaan. Met Veerle Smets hadden we ook hier iemand, in deze W-40-categorie, die op plaats 4 strandde. In diezelfde koers liepen natuurlijk ook de juniors, met daarbij onze immer sympathieke Laura De Saeger op positie 7, alsook de seniors, die amper met 6 deelnemers van start gingen. Elders was het nauwelijks beter, met 5 dames in Pelt, 6 in Arendonk, 13 in Beveren en 18 in het West-Vlaamse Jabbeke.

In de koers voor scholieren en M-50 heren zaten 2 ROBA’s die uitgerekend hier hun ‘heroptreden’ hadden ingepland, zijnde onze talentrijke Robbe Vandamme, en de ondertussen 61 jaar jonge Patrick Van Daele. Voor Robbe was het net als bij Kasper Rijnders, die 17° werd, kwestie van terug wat competitie op te doen, na maandenlang wachten op groen licht. Echt kapot was Robbe niet toen hij als 8° binnenliep, maar dat lag ook enigszins in de lijn van de verwachtingen, want om direct tot  het gaatje te kunnen gaan, moet de fysieke paraatheid al op topniveau zijn. Dat komt zonder enige twijfel goed, beste Robbe, want talent komt immers altijd bovendrijven. Bij Patrick was het geleden van 13 maart 2022 dat we nog iets terugvonden van hem, bij het intikken van zijn naam op ‘atletiek nu’. Toen werd hij op dat Belgisch kampioenschap-circuit in Poperinge nog knap 2° bij de M-55’ers, na de ACDD-man Patrick Vandebosch, maar voor Ronny Rebeck en Patrick Vanderstraeten. Deze laatste, trouwens lid van  ACP, was hier in Gooik de enige atleet die Patrick van de gouden plak hield bij de M-60’ers, kortom … dat smaakt meteen naar nieuwe uitdagingen.

Iets meer vooraan in het pak liep Chris Wouters naar een schitterende 2° plaats bij de M-50, en ook de indrukwekkende eindspurt van Wim De Pauw mocht er wezen, want deze bracht hem nog op de bronzen positie, in diezelfde M-50 categorie. Chris is een man van alle markten thuis, maar zelfs hij trok de wenkbrauwen op bij het uitstappen aan de finishlijn. Wim van zijn kant rendeert het best op circuits waar hij zijn fraaie paslengte kan uitspelen, en dat is nu niet meteen de voornaamste parameter waar we aan denken op een terrein als dit. Met karakter en wilskracht kan men echter veel compenseren, en dat bewees Wim hier alweer overvloedig. Verder bij de M-50 waren ook Wouter Verbist en Filip Smets aan het vechten tegen de natuurelementen, en dat leverde hen respectievelijk de 8° en 9° plaats op in die categorie.

Bij de M-55 kwam Danny Van Bael als primus uit de modderstrijd, een terrein waar hij zich meestal goed bij voelt, maar zelfs hij zag je haast hardop peinzen …’trop is trop’ … Onze M-60’er Rudi Strouven legde beslag op de 4° stek in zijn tussencategorie, voor ondermeer Dirk Van Kerkhoven, 5°, en Michel Ocula, die de prestigestrijd won met Dirk Biscop, en dat voor plaatsen 7 en 8.
In de M-65 tot slot wist Jan Maus als 3° binnen te lopen, hetgeen natuurlijk een podiumgebeuren opleverde.
Bij de jonge masters, die samen met de juniors het veld werden ingeschoten, hadden we slechts één ROBA-man in koers, zijnde Kristof Speltinckx, en hij liet een fraaie indruk na, zeker de eerste helft van de wedstrijd, wat hem op positie 4° bracht bij de M-45. Ook bij de juniors hadden we slechts één atleet in onze clubkleuren, en dat was Lars Peeters. Deze had net een ijzerkuur achter de rug, een best wel vaak voorkomend gegeven bij jonge opgroeiende atleten, en kwam hier eigenlijk terug wat ‘competitie’ opdoen, richting het vervolg van het seizoen. Lars zat gans de koers door zeer alert mee vooraan te strijden, en pas in de laatste rechte lijn moest hij het hoofd buigen voor de top-drie, dus een zoveelste 4° stek voor ons team. Met hetgeen hij hier liet zien mag Lars vol vertrouwen vooruitblikken naar zijn volgende doelstellingen.

Met 5 ROBA’s bij de seniors ‘lange wedstrijd’ deed onze club daar een aardige duit in het zakje, want welgeteld één op drie droeg er onze clubkleuren. Met 15 lopers deed onze provincie het iets beter dan de 8 in Pelt en 14 in Arendonk, en ook in Beveren was er geen reden tot juichen met hun 18 lopers in wat toch als de ‘hoofdwedstrijd’ van de dag moet doorgaan, samen met die van de seniors dames. Daar in Oost-Vlaanderen verschenen wel 94 deelnemers op de korte cross, maar met 35 lopers op de lange cross en 43 op de korte veldloop bleek het West-Vlaamse Jabbeke nog het best uit de verf te komen. Wij kwamen niet alleen met kwantiteit aandraven, maar ook kwalitatief boden we de collega’s van ACP een fameus ‘extra toetje’ aan, want niemand minder dan Yorick Van De Kerkhove maakte er zijn opwachting. Na 200 van de 8800m muisde hij er al vandoor, om er dan een doorgedreven training van te maken. Het slijk en water leek hem niet te deren, en aan de meet moest hij welgeteld   2 minuten wachten om de zilveren medaillewinnaar, Emiel De Pauw, de hand te kunnen drukken. Ondergetekende kijkt nu al uit naar zijn optreden op het VAL-kampioenschap in ons eigen Diest.    

Wie we daar ook aan het werk willen zien zijn onze andere seniors Desalegn Van Winkel, Yari Zwart, Jef Verlinden en Sander Das. Desa voelt geen sprankeltje voorliefde voor zulke ondergrond, en mogelijk mede daardoor was hij ietjes te voorzichtig in zijn doen en laten in de eerste helft van de koers. Nadien bleef hij wel mooi het gevecht aangaan met de slijkzones en het leverde hem een 4° plaats op, de … zoveelste voor ons. Yari is normaal gezien de geknipte gast qua bouw voor zulk circuit, maar hij had er een tijdje tussenuit gelegen, en vooral in de laatste ronde begon dat door te wegen. Met zijn conditie van in Hulshout eindigt hij hier nooit op de 6° plaats. Sander tot slot legde beslag op positie 11, en hield daarmee nog Jef, 13° & mooie koers, achter zich.

De spannendste koers van de dag kregen we als laatste geserveerd, want om 16u05 precies werden de 15 seniors van de korte cross de weide opgestuurd, waaronder 5 van de onzen. Ruben Van Bael opende meteen mee de debatten, op de voet gevolgd door Ward Delmé, Lode Wuyts, Han Raets, en de verrassend sterk lopende Daan De Ceulaer. Alleen de BAV-atleet Ferre Vandeuren bood het nodige weerwerk, tijdens dit 2000m durende spektakel, en waarbij Lode als eerste ROBA-man het moeilijk kreeg. Ook Ward voelde dat hij de dag voordien nog actief was geweest in de Gentse indoorhal, maar speculeerde op zijn ondertussen gekende eindrush, en weigerde dus echt te capituleren. Wie zondermeer  een zeer goede indruk naliet was Han, die daarmee meteen brandhout maakte van mijn theorie dat alleen ‘sterke binken’ hier overeind blijven. Hij pakte nog voor de 2° weide resoluut de kop, en wist zelfs probleemloos de finale uitval van de Brusselaar op te vangen. Een schitterende zege dus voor de immer rustige Han, en dat tot grote vreugde van z’n ROBA-ouders Vera en Carl. Ook Ruben hing nog tijdens de laatste bocht richting finishlijn op positie 3, maar zijn medailledroom werd aan diggelen geslagen door Ward, die zoals gevreesd uitpakte met zijn alles versmachtende eindrush, en even later de bronzen plak om zijn hals zag bengelen. Ruben werd dus 4°, en Daan passeerde beresterk als 5° de finishlijn, voor Lode, die 6° werd. Mooi gasten, we hebben er fameus van genoten !

Nadien was het snel de ROBA-tent afbreken, de slijkbotten verwisselen met een normaal stel schoenen, en eindelijk die doornatte kousen vervangen door een paar heerlijk droge sokken.  
Soms moet je kunnen genieten van de eenvoudige, alledaagse dingen, ook daar in het verre Pajottegem…

rudy

nog wat sfeerbeelden tot slot …