Atletiektraining in tijden van Coronacrisis 2

Atletiek beoefenen in Coronatijd….. - deel 2

Beste ROBA-vrienden, eerst en vooral een oprechte, welgemeende ‘goede gezondheid’ toegewenst, voor uzelf, alsook voor al uw naasten die uw dierbaar zijn. En vermits we allen ‘ROBA’s’ zijn, geldt dit dus voor iedereen die houdt van de ‘auberginekleur’, hetzij als atleet, ouder, trainer, bestuurder of doorwinterde supporter.
Dat ons dagdagelijks leven goed door mekaar is geschud hoeft geen betoog, plots niet meer naar school mogen gaan bijvoorbeeld, wat waarschijnlijk niet meteen als een ‘probleem’ werd ervaren, maar ook niet met vrienden mogen gaan ravotten in het bos of op het pleintje, laat staan ‘samen gaan trainen’ met de clubvriendjes op de piste. De ‘blijf in uw kot-doctrine’ is al een fameuze opdracht voor volwassenen, laat staan voor kinderen, bij wie ‘ontdekken’ en ‘op verkenning gaan’ haast een genetische opdracht is. Die ‘extra vakantie’ gaat al snel vervelen, zeker als die abrupte vrije tijd niet kan/mag ingevuld worden door een portie leuke dingen met vriendjes/vriendinnetjes …
Lees maar even mee, hoe een 4-tal van onze enthousiaste Diestse jongeren de huidige situatie ervaren, die normaal 2 à 3 maal per week samen pret beleven op de DAK-training, en er ondertussen
de jeugdtrainer wat jennen en plagen…

Hoe voel jij je nu, sinds dat er geen trainingen meer zijn doorgegaan?

Phileine Hoeyberghs (tweedejaars pupil): Ik vind het jammer, want het is altijd erg leuk op de training!’
Olivia Wittevrouw (tweedejaars miniem): vervelend, echt triestig hoe het nu gaat. Met de paasvakantie in het vooruitzicht valt ook het grootste deel van mijn schoolwerk weg, waardoor het wel echt lang gaat duren. Je kan geen uren trainen per dag hé….
Hanne Meuris (tweedejaars miniem): Heel zielig! De verveling is groot. Ik mis mijn vrienden en de clubtrainingen.
Noa Joos (tweedejaars miniem): Ik heb veel minder zin om te trainen!

Hoe lukt het … trainen in deze bizarre coronatijd met al z’n beperkingen?

Phileine meldt ‘samen met zus Sophien trainen wij hier op een speelse manier, vooral conditie. Lopen met de hond, veel wandelen, skeeleren, fietsen en op de trampoline, heel veel op de trampoline!'
Olivia heeft het een tikkeltje gemakkelijker. Ze noteert ‘het lukt vrij goed, gezien mijn papa gevarieerde trainingen geeft. Zo kan ik thuis in de tuin en in de onmiddellijke omgeving van onze woning conditioneel trainen en blijft het plezant. Ik doe regelmatig een duurloop van rond de dertig minuten. Verder werken we op snelheid. Ik doe stabilisatieoefeningen en werk wat op lenigheid. De kampnummers, zoals bvb verspringen, train ik quasi niet meer.’
Die luxe heeft blijkbaar niet iedereen. Hanne bijvoorbeeld die aangeeft … ‘Dat is moeilijk. Ik heb niet altijd het goeie materiaal of weet niet altijd welke oefeningen de goeie zijn of waarop we best trainen. Het is veel improviseren en weet ook niet of ik goed bezig ben. Ik ben ook minder gemotiveerd omdat mijn vrienden er niet bij zijn. De conditie gaat sowieso achteruit. Maar we blijven wel elke dag bewegen. Hopelijk haalt het iets uit!'
Ook Noa mist vooral dat groepsgebeuren, wat ze met één volzin overduidelijk maakt … ‘neen niet zo fijn, alleen sporten doe ik niet zo graag!’

Wat mis je het meest tijdens deze coronatijden?

Ja, deze vraag was eigenlijk een ‘open deur intrappen’ natuurlijk. Phileine moest daar niet lang over nadenken … ‘De vrienden en vriendinnen van de atletiek, natuurlijk!’. Ook bij Hanne kwamen de vriendinnen meteen bovendrijven. Ze meldt ‘onze vriendengroep bij de atletiek, de regelmaat en structuur van de trainingen, de wedstrijden waarop we onze vooruitgang konden zien, de trainers uiteraard en de superleuke sfeer op training’. Noa sluit zich daar graag bij aan, want ook zij ‘mist de fameuze vriendengroep bij de atletiek, gewoon iemand om mee samen te trainen’, en Olivia doet er nog een schepje bovenop. Zij mist niet alleen haar … ‘vrienden en vriendinnen, om samen te trainen en plezier maken, maar daarenboven nog specifiek … ‘de echte technische looptrainingen van Lode en Glen’. Ook voegt ze er nog aan toe ‘Ik vind het ook enorm spijtig dat de BVV niet doorgaat. Dit is gewoon de tofste wedstrijd van het jaar!’. Waarschijnlijk ervaren de meeste pupillen en miniemen dit laatste als een zeer pijnlijk gemis, zeker na die ROBA-demonstratie van vorig jaar bij onze vrienden van Tienen.

De laatste vraag die ze kregen voorgeschoteld, was …  Waar kijk je naar uit?

En ook hier was er een ruime eenduidigheid. ‘Dat we snel weer mogen trainen op de piste en iedereen weer terugzien’ zei Phileine meteen, wat door Hanne direct werd bekrachtigd. Ook zij meldde ‘snel onze vriendengroep opnieuw zien, opnieuw goed trainen met onze vrienden en vriendinnen. Niet meer moeten improviseren qua trainingen, onze gemotiveerde trainers, de feestjes, de knuffels met mijn vriendinnen'. Noa kwam nog specifieker voor de dag met haar melding … ‘terug samen met o.a. Hanne en Olivia te kunnen trainen, bij Lode op de piste in Diest!’. En Olivia behield duidelijk het ‘bredere plaatje voor ogen’, met haar mededeling … ‘ik snak naar het einde van het moeten thuisblijven. Hopelijk wordt alles snel terug normaal en kunnen we terug in groep gaan trainen. Ik hoop echt dat er nog enkele wedstrijden kunnen doorgaan. Vooral het PK aflossingen. Daar kijk ik echt naar uit.'

Beste Olivia, wij kijken samen met u inderdaad uit naar nog mooie wedstrijden, al zal ondergetekende daar meteen wel even gaan polshoogte nemen bij Hanne, want dat woord … ‘feestjes’ is hier toch wel blijven hangen. Nu begrijp ik stilaan waarom er iedere week meer en meer jongeren rondlopen daar in Diest … ‘feestjes verdomme’ …

Van onze Diestse jeugd gaan we meteen over naar één van onze toppers bij de seniors, onze eigen bijzonder sympathieke Katelijne Lyssens, die al jaren meedraait (letterlijk en figuurlijk) in de Belgische top binnen de discusring, en met haar persoonlijk record van 52m81 de 7° plaats bekleedt in de ranking ‘aller tijden bij de vrouwen’. Absoluut geen sukkel dus, maar ook zij ontsnapt natuurlijk niet aan de terecht opgelegde nationale restricties, onder druk van onze Belgische top-virologen.  
Van ‘Feestjes’ zoals in normale tijden in Diest is ook voor haar nu geen sprake, en als ‘onthaalmedewerker’ in het UZ Leuven Gasthuisberg hoeft waarschijnlijk niemand nog haar te overtuigen van het nut van al die ‘vrijheidsbeperkingen’. We laten Katelijne met veel plezier zelf aan het woord…

'Beste Rudy,
Fijn dat jullie de tijd nemen om hier even bij stil te staan!
Ik werk inderdaad in een ziekenhuis en zie van dichtbij hoe ernstig de gevolgen van dit corona-virus zijn voor vele mensen. Ik heb dus alle begrip voor de genomen maatregelen.
Ondanks dat begrip vraagt het mij zowel praktisch, maar zeker ook mentaal heel wat aanpassingen.
Het belang van topsport en competitie vervaagt op dit moment voor mij enorm. Als atleet voel ik daardoor dat er in het dagelijkse leven een soort motivatie wegvalt, wat een rare sensatie is als je anders altijd zo gedreven bent. De trainingen die ik momenteel nog doe, zijn een welgekomen afleiding en bezigheid naast mijn werk. Het brengt structuur in mijn dagen en biedt een houvast. Maar het is mentaal een uitdaging om steeds het uiterste van mezelf te blijven geven, niet wetende tot wanneer de wedstrijden zullen afgelast worden. Gezien ik net terugkom uit twee jaar vol blessures en eindelijk het gevoel had weer stappen voorwaarts te kunnen zetten, komt deze periode hard aan. Blessures betekenen sowieso geduld hebben, lange termijn denken... Het is nu dus zeker een extra mentale test.
De trainingen zelf worden redelijk goed opgevangen. Ik kan nog steeds met de discus blijven werpen, looptrainingen zijn van de piste naar het bos verplaatst, en trappen om te springen vind je ook in de openlucht. De grootste verandering is er bij de krachttrainingen. Ik heb momenteel wat materiaal ter beschikking waar ik me tijdelijk mee kan behelpen. Als maatregelen nog strenger worden zal dit wegvallen, gezien ik me hiervoor moet verplaatsen.

Normaal gezien word ik 3x per week gezien door een kinesist ter opvolging van de blessures. Nieuwe oefenschema's kan ik via mail krijgen. Maar we doen niet veel aanpassingen tijdens deze periode waarin mijn lichaam al aan veel verandering onderworpen wordt. De manuele therapie die wegvalt boezemt me wel wat angst in. Ik hoop dat de blessures wegblijven en ik mijn lichaam voldoende aanvoel en kan mobiliseren zodat ik deze periode goed doorkom. Ik neem alleszins niet te veel risico's. Het is zoeken naar een evenwicht tussen maximaal trainen maar de grenzen van mijn lichaam toch te respecteren.
Ik besef nu ook meer dan ooit, dat het sociale contact dat ik normaal uit de trainingen haal, een belangrijke motivator is. Atletiek is dan wel een individuele sport, en een vaste trainingsgroep heb ik sowieso niet echt, toch mis ik mensen die ik o.a. tegenkom op het universitair sportcentrum. Na al die jaren ken ik er heel wat volk, en de onverwachte contacten die ik er dagelijks heb, betekenen meer dan dat ik zelf doorhad. Andere sporters, de portiers, trainers, de joviale sportieve sfeer... Ik kijk uit naar wanneer alles weer zijn normale gangetje gaat.
Hoe dan ook is dit een periode waaruit ik als atleet veel geleerd zal hebben, en daar probeer ik dankbaar voor te zijn. Nu is het dus eerst even focussen op het belang van onze samenleving en onze naasten te verzorgen.
Vriendelijke groeten, Katelijne'

Dit is zo mooi geschreven, daar valt werkelijk niets aan toe te voegen. Het is leuk om te lezen dat niettegenstaande atletiek toch een ‘individuele sport’ is, we allen zo snakken naar dat ‘groeps-gebeuren’. Onze pupillen en miniemen uit Diest die spontaan refereren naar … ‘typische team-wedstrijden’ (BVV, provinciaal kampioenschap aflossing, ...), dat is echt geen toeval. En we herinneren ons perfect, de net aangehaalde Katelijne, die vorig jaar zich ‘rot voelde’ omdat ze toen als nog onvoldoende herstellende atlete … geen rol van betekenis kon spelen voor ons vrouweninterclubteam.

Ook Wesley de Kerpel, is zo iemand, waar we als club altijd kunnen op terugvallen, en ook hij verdient het om absoluut ‘gehoord’ te worden in deze ‘bizarre tijd’ waar een aantal TV-zenders  
het trieste nieuws wat probeert te counteren door schipper naast Mathilde en kapitein Zeppos op ons los te laten, met alle goede bedoelingen natuurlijk. Wesley heeft ons net voor de coronafase nog zoveel schitterende atletiekvreugde aangeboden (Rotselaar, Brussel … ), maar dat lijkt ‘gevoelsmatig’ nu wel al een eeuwigheid geleden.  
Wie denkt in Godsnaam nog terug aan al die drummende mensen ‘s morgens, haast neus tegen neus, aan de ingang van de Rotselaarse sporthal … Iedereen maakte zich toen druk over de … ‘schaal van Beaufort’, maar geen mens was bezig met de …‘social distance’ waar we nu (terecht) elk uur van de dag mee om de oren worden geslagen. Driekwart van de toen aanwezigen kenden waarschijnlijk dat begrip niet eens, en ons erepodium binnen in de zaal (voor de masters medailles) zou meteen afgekeurd worden, wegens … geen 1,5m tussen twee atleten in! Jongens, dat is nog geen twee maand geleden (9 februari), we zijn echt in een andere wereld aan het rondlopen. Corona was toen nog een Chinees probleem, en nog snel een portie welverdiende skipret in de Italiaanse Alpen zou onze wintermoeheid wel weggommen. Ondertussen weten we natuurlijk beter, en het voortschrijdend inzicht is ditmaal geen zwakte, maar eerder een juiste vorm van oprechte wijsheid.  
Wijsheid is ook … Wesley aan het woord laten:

'Dag Rudy,
Ik train vooral veel alleen op dit moment en dit kent zowel voor- als nadelen. Ik heb het altijd leuk gevonden om solo te trainen in duurlopen, maar tijdens zware sessies zwakt de kwaliteit echter af. Je gaat gewoon minder diep in trainingen en je hebt minder drive om er alles uit te halen. Als je in een groepje van 4-5 topatleten traint dan doe je er natuurlijk alles aan om de tempo's hoog te houden, je wil natuurlijk niet verantwoordelijk zijn voor die zwakke chrono. Als je alleen traint heb je dit minder, je hersenen sturen voortdurend boodschappen als: 'het is goed genoeg' of 'het zal niet voor vandaag zijn'. Hier moet ik in deze tijden harder tegen vechten dan ooit.
Ook de mooie Paasstage die elk jaar in Portugal doorgaat zit er nu uiteraard niet in. Dit is echt zonde. Het klinkt cliché maar trainen in de zon zonder andere zorgen aan je hoofd is echt wat mijn lichaam nodig heeft om een stap te zetten. Het is niet gemakkelijk. Bijkomend worden ook de lactaattesten uitgesteld. We lopen dus als het ware … ‘blind’. Normaal leggen die testen zeer accuraat vast welke drempels we moeten respecteren tijdens de verschillende trainingen. Zonder die feedback is het een beetje trainen op feeling. Op zich niets mis mee, maar ik ben nogal wetenschappelijk ingesteld op vlak van training en die controledrempels geven ook een ‘motivatie boost’ wanneer deze positief veranderen.
Wat me het meest droevig maakt is het gebrek aan wedstrijden, we trainen vooral erg hoge volumes nu maar we weten niet wanneer de echte pistetrainingen kunnen starten. Zolang we geen wedstrijdplanning kunnen opstellen tasten we ook hier in het duister. Meer dan ooit zal de periodisering die een trainer aan zijn atleet oplegt de doorslag geven voor een geslaagd seizoen. Ik zie veel concurrenten via sociale media al harde trainingen doen. Ik vraag me dan af, waarom? Wat is het nut als de eerste wedstrijd ten vroegste pas binnen 1,5 maand is. Wat ga je dan binnen een maand doen? Het is een seizoen met vele valstrikken. Ben je te vroeg hard aan het trainen dan piek je te vroeg en ben je uitgeput wanneer het moet beginnen. Als je te laat hard traint riskeer je die pistehardheid te verliezen in de volumetrainingen. Het zal een seizoen van extremen worden vrees ik. Benieuwd hoe de komende weken zullen uitdraaien.
Mvg
Wesley De Kerpel'

Net als Katelijne, niet alleen een schitterend geschreven verslag, maar daarenboven bijzonder leerrijk. Niet alleen een ‘snelle man’, maar dus ook een heel ‘verstandig atleet’, waarmee het voor trainer Dirk prettig samenwerken moet zijn.

Over trainers gesproken, ook Willy van Ham is natuurlijk de pas afgesneden als enthousiast trainer van onze cadetten/scholieren-groep in Betekom. Willy ziet er ronduit schitterend uit voor z’n leeftijd (die ik trouwens niet ken…), maar net als menige master die al op tram 6 of zelfs tram 7 zit, ziet en hoort ook hij dagelijks de statistieken, en risicofactoren, waarbij … leeftijd nu eenmaal een belastende parameter is die steeds komt bovendrijven. Alleen al om die reden moeten de masters met al wat jaren op hun teller zeker ‘in hun kot blijven’.
Maar Willy is een topper, een echte ‘begeleider’ die er 100% voor gaat, en vanaf dat klote-virus ook door onze politici werd ontdekt, werden door hem alle moderne middelen gehanteerd om het contact met de atleten NIET te lossen. Willy meldde dan ook …

'Dag Rudy,
Het ziet ernaar uit dat we de eerste weken of maanden nog niet verlost zullen zijn van de oorlog tegen het corona virus. Vanaf de dag dat we op de hoogte gesteld werden dat gezamenlijke trainingen niet meer mochten doorgaan heb ik mijn atleten hiervan op de hoogte gebracht en een schema doorgestuurd. Zie hieronder mijn mail van 12 maart:
Beste atleet,
Het coronavirus heeft iedereen in zijn macht. Zoals jullie al zullen vernomen hebben mogen er geen trainingen meer gegeven worden, niet op de piste en ook niet in grotere groepen en dit voorlopig tot 31 maart. Om al de geleverde trainingsinspanningen niet te laten verloren gaan stel ik voor om individueel (of per 2 à 3) een aantal trainingen af te werken. In bijlage een aantal schema’s die jullie toelaten om uw niveau te handhaven.
Zorg er wel voor dat je een vlotte duurloop altijd inlast tussen intensievere trainingen.
Tussendoor kunnen ook stabiliteits- en spierversterkende oefeningen ingelast worden.
Hopelijk kunnen we snel de gezamenlijke trainingen hervatten.
willy'

Dat bleek ijdele hoop te zijn, en op 19 maart gaat er al een 2° mail richting al zijn atleten.

'Beste atleet,
We hebben elkaar al een tijdje niet meer gezien en ik hoop uit de grond van mijn hart dat jullie gezondheid nog steeds optimaal is. De gezamenlijke trainingen zullen nog een aantal weken op zich laten wachten maar indien jullie het doorgestuurde schema goed opvolgen en combineren met stabilisatie oefeningen en spierversterkende oefeningen, dan kan op het ogenblik dat we terug samen kunnen trainen het niveau snel opgebouwd worden. Blijf ondertussen de studies goed opvolgen en volg de raadgevingen van de regering en de wetenschappers goed op zodat dit virus snel kan overwonnen worden. Voor diegenen die de spierversterkende oefeningen nog niet moesten ontvangen hebben zet ik deze nogmaals als bijlage.'

Dat dit door zijn jonge atleten wordt gesmaakt, moge duidelijk zijn, en de bezorgdheid en respect is wederzijds. Eén van zijn atleten antwoordde het volgende:

'Hoi Willy
Hopelijk gaat alles goed met jou en kun je je wat bezighouden in deze bizarre tijden. Ik hoop dat de trainingen binnenkort weer kunnen doorgaan, want ik mis de atletiekpiste en natuurlijk mis ik ook een trainer ;).
Ik heb een schemaatje uitgewerkt, geïnspireerd op de trainingen die we van u al kregen. In het begin heb ik nog een aantal keer op een piste kunnen gaan trainen, maar nu zijn alle pistes in 10km rondom mij afgesloten en doe ik alle trainingen (met versnellingen) op een grindwegje in Ramsel. Maar ik weet niet goed of ik nu wel goed bezig ben. Daarom stuur ik mijn schemaatje eens door naar u. Als u geen tijd heeft om het te bekijken, hoeft dat niet hoor. Toch al zeker bedankt :)
Groetjes'
Ja, hier straalt ‘respect’ uit, alsook dat steeds weerkerende gemis aan het ‘groepsgevoel’. Willy wordt mooi op de hoogte gehouden door z’n atleten (Milan, Janne, Seppe, Liselot, …) via berichtjes. Maar ook van ouders, die de verrichtingen van zoon- of dochterlief mee opvolgen, krijgt hij info, wat natuurlijk geen overbodige luxe is in deze globale ‘isolatietijd’.
Op 28 maart stuurt Willy nogmaals een mail naar iedereen:

'Beste atleet,
Gisteren heeft de nationale veiligheidsraad beslist om de lock down tot minstens 19 april uit te breiden. Het zal dus nog een tijdje duren voor we weer georganiseerde clubtrainingen kunnen geven.
Ondertussen hebben jullie al voldoende 3 weken schema’s gekregen waaruit jullie trainingen kunnen halen om tijdens deze moeilijke tijden uw conditie op peil te houden. Laat jullie creativiteit werken zodat uithouding, intervaltrainingen en snelheid regelmatig aan de orde komen.
Maak gebruik van de natuur: bv. heuvels op of licht bergaf om kracht en snelheid aan te scherpen, enz… Doe soms eventueel alternatieve trainingen zoals fietsen of MTB en maak dan gebruik van de heuvelende omgeving om een vorm van krachttraining in te lassen.
Hou uw trainingen bij in een soort logboek die op regelmatige basis naar mij kunnen doorgestuurd worden. Hou echter steeds de veiligheidsvoorschriften in acht.'

Duidelijk een trainer die ‘niet loslaat’, de boel ‘niet laat lopen’, en ik durf te stellen dat dit voor de meesten van onze ROBA-trainers de evidentie is. Zeker nu in deze ‘onduidelijke fase’ (hoe lang nog deze maatregelen, nog verder aanscherpen, wanneer eindelijk terug wedstrijden …). Gelukkig denkt hij ook nog goed aan zichzelf en zijn lieve echtgenote. ‘Mijn tuin heeft er nog niet zo goed uitgezien’
meldde hij, en ook zijn fietsen en stappen blijft op het programma staan. Rudy, ik wil een voorbeeld zijn voor mijn atleten door positief te blijven in deze tijden, ja ik ga hem niet tegenspreken. En zo’n niet alledaagse periode als de deze is ook een test voor de ‘karakteropbouw’ van de jonge atleten. Willy zegt niet ten onrechte … ‘Als we terug de clubtrainingen kunnen hervatten zal ik de gemotiveerde atleten die tijdens de crisis goed hebben gewerkt … snel kunnen onderscheiden van de anderen’. Want zoals ik al dikwijls heb aangehaald is “atleet” zijn niet alleen een dosis aangeboren talent hebben, maar ook … doorzettingsvermogen, motivatie en vooral inzet!’.

Kortom … ook voor onze trainers is het een frustrerende periode. Maar Willy zijn slotzin wil ik jullie niet onthouden, want die mag als voorbeeld dienen voor al zijn jonge atleten … ‘

… ‘ik laat me niet kisten en zal er terug staan als deze periode voorbij is!’ ...

Ik hoop oprecht voor iedereen dat we snel terug naar de groepstraining in Diest, Berlare, Wespelaar en Betekom kunnen gaan, en mekaar een ‘groepsknuffel’ kunnen geven waarmee we de resterende viruspartikels uit onze longen zullen persen, en geen ellende meer veroorzaken omdat intussen ons humaan immuun-antwoord al op punt staat. Ik mag het oprecht hopen. Ik wil er bij zijn als bijvoorbeeld Milan en Willy mekaar om de hals vliegen. We eindigen met een korte bloemlezing van deze 400m-loper, die net als z’n trainer Willy, en eigenlijk iedereen doorheen dit hele artikel, snel terug op de clubtrainingen wil verschijnen. Onze laatste Roba in dit verhaal … aan het woord

'Beste Rudy,
Sinds ik een paar weken geleden te horen kreeg dat het niet meer mogelijk was om op de piste of in groep te gaan trainen in Betekom, heeft Willy een planning gemaakt waarbij het er vooral om gaat om mijn conditie weer op te krikken en om zo weinig mogelijk snelheid te verliezen naar de zomer toe zodra de groepstrainingen weer hervatten. Ik ga elke week een aantal keren met mijn koersfiets trainen (soms interval) in combinatie met een aantal duurlopen. Op beide vlakken begin ik nu al grote progressie te voelen aangezien ik zowel tijdens het fietsen als bij het lopen verdere afstanden kan afwerken. Daarenboven voel ik meer kracht in de benen en is de recuperatie sneller en beter.
Als ik deze trainingen nog een goede maand kan volhouden en de gewone trainingen op de piste in Betekom weer kan oppikken heb ik voor mezelf nog één doelstelling voor dit seizoen en dat is het BK JUNIOREN outdoor. Ik hoop dat ik gespaard kan blijven van blessures en eindelijk nog eens een perfecte voorbereiding kan doorlopen zoals ik het zelf hoop en droom om terug een gooi te doen naar die Belgische titel die ik o zo graag nog eens wil. Het Bk aflossingen junioren 4x400m heb ik ook nog in het achterhoofd op voorwaarde dat we nog een ploeg zouden kunnen samenstellen.
IK heb ook nog regelmatig contact met mijn trainer Willy via Whatsapp, waarnaar ik af en toe berichten stuur. Tevens kan hij mijn trainingen (fiets/loop) ook op de voet volgen via de app strava.
Groetjes
Milan De Neef'

Beste Roba’s, hoe kan ik mooier afsluiten dan met een jongen die ondanks alle huidige ellende in de wereld toch weigert om zijn dromen op te geven … machtig is dat …
Milan … de harde supporterskern zal op post zijn, niet alleen voor uw 400 individueel en die 4x400m, maar ook voor al die andere teams (o.m. dat droomteam 4x1500m jun jongens !!!) die tegen dan niet alleen de schaal van beaufort maar ook de ellendige ‘social distance’ van zich af hebben geschut!!

Eén zaak wordt stilaan duidelijk … ‘atletiek is geen individuele sport, maar een teamsport met individuele resultaten …’

rudy