Verslag CrossCup Diest - Deel 2

12/2/2023 - CrossCup Diest - KVV Cross              

Sportief en organisatorisch een succesverhaal ! (Deel II)

In ‘deel I’ kon u al de fraaie verrichtingen lezen van het voorprogramma tot en met de miniemen, dat hier in Diest de poëtische naam droeg … ‘De sterren van morgen’. In dit 2° deel komt dus de rest van het programma aan bod, beginnend met de nationale titelstrijd bij de AMH-atleten.  

Voor zij die aan de pracht van dat Diestse park mochten twijfelen … ook die zondag, 12 februari, had de ochtendstond alweer goud in de mond, daar aan de rand van het mooie natuurgebied Webbekoms Broek… Volgend jaar nogmaals thuis blijven is echt geen optie meer …

AMH-atleten

Bronzen plak voor Petra Kerkhofs !

Naar jaarlijkse gewoonte staan we met onze CrossCup-manche ook borg voor de gecombineerde Vlaamse & Belgische titelstrijd bij de AMH-atleten, en in tegenstelling tot de voorbije jaren had onze parcoursbouwer Paul dat titeldebat, op hun vraag/wens trouwens, net na het voorprogramma ingepland, omdat ze zelf bedenkingen hadden bij dat ontiegelijk vroege ochtenduur, waarbij nog niet alle supporters op post zijn. Met die verdedigbare verzuchting was Paul meteen aan de slag gegaan, en nu konden ze dus starten op het moment dat het park quasi maximaal was volgelopen. Alleen werd deze opwaardering niet meteen beantwoord met een toename aan extra atleten. Bij de korte koers ‘personen met een handicap’ zagen we slechts 5 deelnemers van start gaan, en ook in de echte AMH-titelkoersen was de bezetting eerder … ‘karig’ te noemen, met amper 7 vrouwen en 18 mannen. Gelukkig voor ons konden we ons hees krijsen op ons vrouwelijk duo Marie Devroye en Petra Kerkhofs, en die aanmoedigingen misten hun effect niet. Marie kwam na een sterk egaal gelopen wedstijd als 5° binnen, en vooraan vocht de zeer ervaren Petra serieus mee voor de knikkers. Zoals u op onderstaande foto kan zien schuwde ze het kopwerk niet, en deed ze er alles aan om de 2 dames van HAC, Amy De Brauwer en Justine Hillewaere, van zich af te schudden. Finaal bleken deze atletes van Houtland atletiekclub, met Torhout als thuishaven, net over iets betere papieren te beschikken, en werd onze hardwerkende Petra naar de bronzen positie verwezen, wat natuurlijk nog steeds een uitstekende uitslag is. Dikke proficiat, beste Petra!

Cadetten

Met 81 meisjes en 92 jongens kregen we bij de cadetten 2 zeer mooie koersen voorgeschoteld, niet alleen omwille van kwantiteit en beresterke kwaliteit, maar ook dankzij het feit dat wijzelf met respectievelijk 20 jonge dames en 17 jonge gasten ook qua clubkleuren opvielen daar aan de startlijn. De meisjes moesten 2 maal de kleine ronde afwerken, goed voor 2500m, en met de jongens had Paul al iets minder compassie, want die werden 2 maal de grote ronde opgestuurd, met daarbij dus die pittige beklimming, en wat het totaal op 3570m bracht. Gelukkig lag het parcours zelf er veel droger bij dan vorig jaar, waardoor natuurlijk de wedstrijdsnelheid ook meteen de hoogte inging.
In beide koeren werd er bijzonder snel van start gegaan, mede door de echt fraaie lange en brede vertrekzone, en het nieuwe, veel betere verlengstuk langsheen de weide van de clubtenten. Helemaal knap om zien was het gegeven dat bij de meisjes heel wat 1° jaars meteen, van bij de eerste meters alle registers opentrokken, en daardoor mee het hoge aanvangstempo aanwakkerden. Dat ‘bouwjaar 2009’ is er eentje van uitzonderlijke weelde, met hier ondermeer … 9 eerstejaars bij de top-15 cadetten dames …  ‘Alert zijn’ in de startzone was dus levensbelangrijk, en u niet laten wegdrukken was de boodschap, want vooraan viel het tempo echt niet stil, al zeker niet in de koers van de dames. Jolente Alen draaide in pakweg 12° stelling doorheen de poort, richting eigenlijk circuit, en had daardoor voor wat eigen manoeuvreerruimte gezorgd. Onze Vlaams-Brabantse kampioene, Noor Peeters, daarentegen zat een eindje verder in het peloton, en toen ze was opgeschoven naar de kop van een 2° groepje, om en bij positie 20, keek ze op een kloofje aan met de staart van een langgerekte groep, waarin ze haar clubvriendin voor zich uit zag lopen. Alleen ontbrak haar ditmaal de kracht om nog verder op te rukken, mede doordat ze vooraan ook niet bepaald zaten te slapen, wel integendeel. Finaal lag positie 22 op haar te wachten, en begrijpelijkerwijs hing in eerste instantie het kopje wat tussen de schouders. De uitstekende koers van broerlief even later, bracht gelukkig al meteen enig soelaas, en na een nachtje heerlijk slapen, was de koers geheel verteerd, en zag ze al terug de ‘sprong voorwaarts’, in vergelijking met vorig jaar, helder voor ogen. Vooraan bleef Jolente mooi ronddraaien, daar in de start van die uitgerekte kopgroep, en wist te midden van de absolute Belgische top hier als 13° de meet te passeren. Deze maal bleek dit niet het spreekwoordelijke ongeluksgetal te zijn, want na het wegpoetsen van de Waalse meisjes (Dampicourt, ARCH uit Ciney, …), en vooral de opsplitsing van 1° en 2° jaars, bleek ze tot haar eigen verbazing brons te hebben behaald bij de oudste meisjes.

Dus stonden plots niet alleen de podiumverantwoordelijken Luc Coremans en Luk Verlaenen aan haar mouw te trekken, maar kreeg ze even later ook nog een micro van de regionale TV-zender ROB onder de neus geschoven.
Verder in het pak waren dus nog 18 andere ROBA-meisjes het beste van zichzelf aan het geven, en vooral de tweestrijd tussen Sari Jonckers en Kato Vanstechelman was het volgen meer dan waard. Kato was het beste weg van de twee, maar halverwege koers had Sari het evenwicht al hersteld, en een tijd lang hingen ze in mekaars buurt. Finaal bleek de 1 jaar oudere Sari net over iets meer inhoud te beschikken, en aan de meet bedroeg het verschil toch nog 11 seconden. Sari passeerde als 38° de meet, en Kato moest nog alles uit de kast halen in de finishzone om de 43° stek veilig te stellen. Noor Latinis liep, na alweer een mooie koers, als 49° over de meet, en hield daarmee ondermeer Jana Nulens, 53°, Finne Poelmans, 59°, en Ella Stroobants, mooi 61°, achter zich.

Verder in het pak zaten een 6 tal meisjes op een zakdoek bij mekaar, en zij verdeelden de posities 69 tot en met 75 netjes onder mekaar. Vika Baerts spurtte als 69° binnen, voor Lara Goris, 70°, Rosanne Tuerlinckx, 71°, Eleonora Ham , 73°, Maya Wittevrouw, 74° en Babette Swannet, die als 75° de meet passeerde. Een kleine 7 seconden later liep Lila Van Aerschot als 76° over de finishlijn, met in haar spoor Luna Schepens, 77°,  en wat verderop genoten ook Lisa Van Emelen, 78°, Noor De Nijs, 79°, Noa Smekens, 80° en Roos Van Den Broeck als 81° van de vele aanmoedigingen, als ‘thuisloper’.  

Onder de 92 cadetten jongens zaten, zoals reeds gemeld, 17 van de ‘onzen’, maar in tegenstelling tot onze meisjes konden we hier geen podiumrol gaan opeisen. Daarenboven wordt bij deze gasten het verschil aan sterkte tussen de eerste- en tweedejaars wel gerespecteerd, wat meteen een ander licht werpt op de koers, zeker die van onze 1° jaars. Robbe Vandamme bijvoorbeeld was er onze sterkste man in koers, met een 31° eindplaats, maar dat wel als … 5° eerste jaars! Als je dat vergelijkt met ons beste 1° jaars meisje, Kato (43° in totaal en 20° in haar jaar) merk je meteen de totaal andere waardeverhouding. Volgend jaar moet Kato nog steeds opboksen tegen die sterke dames van haar jaar, alsook tegen de sterke ROBA-lichting vanuit de huidige 2°j miniemen, terwijl mannen als Robbe, Jarne Rymenants, 71° en 22° 1°j, Kasper Rijnders, 75° & 26° 1°j, en Lander Luyten, 77°, 27° 1j, dan toch plots wat meer ademruimte krijgen.  Onze 2° man in koers was 2°j cadet Joost Jansen die beslag legde op de 65° eindpositie. Na Lander liep zijn naamgenoot en trainingsvriend Lander Demey als 79°/28° over de meet, met in zijn spoor de 1 jaar oudere Pepijn Defauw, die 80° werd. Verder zagen we nog Jonas Van Ingh als 82° binnenlopen, voor Lander Thys, 83°, Matthias Cailliau, 84° en Tom Vanstechelman, die 86° werd. Daarmee gaf hij nog Arthur Op T Eyndt, 87°, Kwinten Dufresne, 88°, en Ward De Nijs het nakijken, die als 90° atleet op zijn beurt de clubgenoten Jonas Roland, 91° en Arne Gorremans, 92°, wist voor te blijven.

Scholieren

Aan het roepen en tieren op die 37 ROBA-cadetten van daarnet, en al de jongeren voordien, had menig ROBA-supporter een droge keel overgehouden, en een slokje drinken was dus geen overbodige luxe. Daar moest hij of zij ditmaal niet ver voor lopen, want er was een prachtig mooie ‘drankwagen’ geïnstalleerd, net naast de hoofdweg doorheen het park, alsook een eethoek met een frietkraam en een hamburgertent. Even de stembanden wat rust gunnen, en de vochtbalans terug op orde brengen was daar dus in één klap verzekerd, met daarbij nog een ‘dubbel uitzicht’ op de passerende atleten. Ons hoofdbestuur had zijn lessen geleerd uit de vorige editie, dat is duidelijk.           

De stembanden waren dan wel terug ‘gesmeerd’, spijtig genoeg hadden we ze vanaf die koersen voor scholieren en nadien een heel pak … minder nodig. Bij de jongens scholieren hadden we nog wel 6 atleten rondlopen, maar slechts 2 bij de scholieren meisjes, en met 0 dames bij de juniors, 0 dames in de korte cross en 0 dames in de lange cross kregen we abrupt alle tijd om rustig een terrasje op te zoeken daar in die nieuwe eet/drank-corner, of in de drankhal, iets voorbij de finish.  

Bij de scholieren meisjes liep Nina De Roeck als 50° binnen, en Laura De Saeger kreeg de 29° stek achter haar naam. Laura miste compleet haar start, en vooraan werd er echt niet getreuzeld. Meer zat er hier dus niet in vandaag. Ook bij de jongens werd er meteen fameus ‘gevlamd’ op het mooi gemaakte circuit, en voor onze 1° jaars Lars Peeters was het dus enorm belangrijk om gelijk mee te zijn die lange startzone, en dan waar mogelijk posities in te pikken richting de voorste gelederen. Zat hij vooraf nog met wat vraagtekens aangaande zijn actueel vormpeil, dan waren deze al na 1 ronde in rook opgegaan, want hij was vanuit quasi 19° à 20° positie stelselmatig aan het opschuiven, met een  passage op de 16° plek ter hoogte van de VIP-tent, en je zag dat hij zijn snelheid perfect kon aanhouden waar hij zich ook bevond op het terrein. Bergop, bergaf, in de ezelweide of op de lange graszones doorheen het park, nergens kende hij een zwak moment, wel integendeel. Dat al zijn trainingsarbeid en niet aflatende inzet hier zo fraai werden beloond, moet hem ongetwijfeld deugd doen, zeker als hij even de ogen sluit, en zijn beresterke laatste ronde doorheen het brein laat passeren. Finaal kwam Lars immers uit op de … 10° eindpositie, en vooral als … 4° bij de 1° jaars, waaronder 2 Waalse jongens. Kortom, op bovenstaande foto zien we hem als 2° Vlaamse atleet genieten, naast zijn Oostendse trainingspartner Willem Renders, en zijn schoolvriend Tijl Wachtelaer. Dikke proficiat, beste Lars!
Onze 2° man in koers was Seppe Bossaert, die als 40° binnenliep, voor ondermeer Thomas Devroye, 63°, en Toon Demarsin, die beslag legde op de 64° plaats. Sten Van Ouytsel en Jasper De Smedt rondden onze inbreng af met hun 71° en 73° eindplaats.

Juniors & Seniors

Yorick, winnaar bij de beloften !

We schuiven van de scholieren meteen door naar de juniors heren, en dat is een abrupte overgang die ondergetekende over pakweg 3 jaar niet meer wenst te maken, mocht hij dan nog steeds in de ROBA-redactie actief zijn natuurlijk. De overgang van de miniemen naar de cadetten lijkt stilaan zijn vruchten af te werpen wat het fondgebeuren betreft, en zo moeten we ieder jaar verder bouwen richting het hoofdprogramma, zijnde de seniors, met onderweg ook nog ruimte voor juniors dames. Op de korte cross hadden we met Lenn Teugels het levende bewijs dat die route richting de topcategorie nog steeds een haalbare kaart is, mits werken en inzet van de atleet in kwestie, en bijstand van mensen die er verstand van hebben. Wat dat laatste betreft kan Lenn met onze Berlare-trainer Dany probleemloos op de beide oren slapen. Met de examens net achter de rug, moest er noodgedwongen wat ingeleverd worden op het trainingspakket, maar mogelijk vormde net dat de basis van zijn ‘frisse’ en vlotte uitstraling hier op die 2,5km-opdracht, die hij fraai afwerkte met een  17° plaats. Dat belooft veel goeds richting de komende zomerfase. Ook Nico Ceusters zagen we aan het werk op die korte afstand, en hij liep als 60° binnen.  
Niet alleen Lenn is een mooi voorbeeld die vanuit de jongerenreeksen is opgegroeid, ook onze beste loper bij de juniors, Vince Van Winckel is via de cadetten- en scholierenlichting opgeklommen tot de junior die hij nu is, en waar we met z’n allen zo kunnen van genieten. Zijn 2 vrienden Tuur Aerts en Daan De Ceulaer zijn ondertussen ook al 1° jaar junior, en ook zij maken overduidelijk progressie.

Driekwart van de koers kon Vince mooi mee vooraan draaien, in het tweede gedeelte van de kopgroep weliswaar, waar werkelijk alle Belgiche toppers van de partij waren, alsook een aantal getalenteerde Britten. Pas naar het einde toe, vanaf de laatste beklimming, viel alles stilaan uit mekaar, en Vince was één van de eersten die daar de rol moest lossen. Finaal werd hij 12° in totaal, met ondermeer 4 Britten voor hem, en 5° wat betreft de posities van de Vlaamse junioren. Tuur kende een kompleet mislukte start, duwpartij aan de lijn blijkbaar, en liep mede daardoor een beetje in zijn eentje, wat nooit een aangename situatie is. Voor hem mannen van een niveau hoger, en achter hem jongens die weinig tot geen steun konden leveren in extra tempowerk. Finaal lag positie 26 op hem te wachten, en daarmee bleef hij 11 plaatsen voor zijn vriend Daan, die na een alweer mooi opgebouwde race als 37° binnenliep. Trainer Dirk mag hem nu stilaan een tandje bij laten steken op de training, de fysieke perikelen liggen klaarblijkelijk achter de rug.   

Bij de lange cross voor seniors dames hadden we dus geen ROBA-deelnemers, en dat is een gemiste kans, want er werd hier in Diest immers geschiedenis geschreven. Voor het eerst in de veldloop- historie werd op Belgische bodem een gelijktrekking gerealiseerd van de te lopen afstand, dus vrouwen en mannen even ver. Niet dat Paul dit zelf uit zijn mouwen had geschud, neen het waren de nieuwe richtlijnen vanuit de Europese bond die onze KBAB er toe verplichten om na de gelijktrekking op de weg en de piste, nu ook dit laatste bastion met verschillen weg te werken. Voor onze jonge sporters, pas einde de jaren 80 van de vorige eeuw werd de 5000m en 10.000m ook voorzien voor dames, voordien was de 3000m immers de maximumafstand. De dames kregen hier dus voor het eerst een veldloop van boven de 9km voor de kiezen, 9070m om precies te zijn, net even ver als ook onze 3 jonge gasten Wout Coenegrachts, Sander Das en Yorick Van De Kerkhove kregen voorgeschoteld. Vooraan was het smullen geblazen van de strijd tussen Isaac Kimeli, Dorian Boulvin en de DCLA-topper Grimard Guillaume, maar om en bij de 10° à 11° positie was onze eigen Yorick een fameus gevecht aan het leveren met gasten als een Tim Van De Velde, Dries Basemans, Arnaud Collard en Marco Vanderpoorten. Gans de koers door wist hij daar bijzonder goed stand te houden, en zou finaal ook als 10° binnenlopen, en vooral als … 1° belofte. Daar hij al leider in de CrossCup was sinds Hannuit, althans in die categorie, mocht Yorick dus 2 maal zijn opwachting maken, daar op het erepodium, een 1° maal om de gele Vlaamse kampioenstrui aangetrokken te krijgen, en een 2° maal als leider van de CrossCup voor beloften. Verder in het pak moesten onze 2 andere jongens wat bekomen van die bijzonder snelle startkilometer, maar eens ze hun eigen tempo hadden gevonden, wisten ze aardig stand te houden, waardoor Sander als 52° binnenliep, en Wout op positie 54 de meet passeerde.

Vanuit de VIP-tent werden zij ondertussen gevolgd door de diverse sponsors en hun genodigden, zonder wiens financiële bijdrage wij nooit in staat zouden zijn om zo’n CrossCup-manche naar ons toe te trekken. Sinds voorbije zomer is er naast het clubbestuur ook een overkoepelende sponsorcel opgericht, die niet heeft stil gezeten, zoals je op de bijgevoegde foto’s duidelijk kan merken. 

En ook buiten genoten de vele toeschouwers van het rustige weer, en de zeer ontspannen sfeer, al dan niet met een Diestse Gildebiertje in de hand, of een ‘Flandrien’ uit Haacht, en dat met zicht op de koers.

Masters

Goud voor Rita, en brons voor Dirk, Paul, Sofie en Danièle !

Dat het veldlopen ooit glorieuzere tijden heeft gekend, lees je vrijwel week na week in onze artikels, en dat is niet uit negativisme of misplaatste nostalgie (‘vroeger was het zoveel beter…’) maar uit oprechte bezorgdheid, en vooral uit liefde voor dit onderdeel van de atletiek, waar Vlaanderen in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw zo toonaangevend was, ja zonder overdrijven een grootmacht binnen Europa. Trouwens we hoeven zo ver niet terug te gaan in de tijd, om aan te geven dat de belangstelling voor deze wintersport destijds een pak hoger lag dan nu het geval is. Sommigen van onze huidige M60 masters zullen zich nog wel de veldloop in het Aarschotse Elzenhofpark herinneren, met een jaar waarbij om en bij de 180 ‘veteranen heren’ aan de start stonden, want zo werden de masters toen nog genoemd. Als je dat cijfer vergelijkt met deze van dit VAL-kampioenschap, zijnde 39 vrouwen en 127 heren, merk je dat ook in deze categorie de actieve beleving ontegensprekelijk dalende is. Vooral de jonge vrouwelijke masters lieten het fameus afweten, met amper 16 vrouwen bij de W35 + W40 + W45, en bij de W50 en ouder, was het met 23 deelnemers al niet veel beter.
Nu ja, de afwezigen hebben altijd ongelijk, en onze ROBA-vrouwen lieten het dan ook niet aan hun hartje komen. Daar Danièle Van Os één van de slechts 3 opgedaagde W35-dames was, viel ze meteen in de medailles, wat ons inziens vooral een beloning is voor haar mooie wintercampagne, vooral de voorbije weken. In de totaaluitslag verscheen Danièle als 12° dame, voor ondermeer Wendy Vermaelen en Veerle Smets, die respectievelijk als 14° en 15° in de einduitslag verschenen, en als 7° en 8° W45’er. Op de 8° stek liep Sofie Fierens over de meet, na alweer een mooi opgebouwde koers, en vooral als … 3° W45’er, waardoor ze net als Danièle naar het erepodium werd geroepen.

Bij de iets oudere dames, de W50 en ouder zeg maar, kwam Vera Meuris uit op de 5° stek in haar eigen W50 categorie, en 9° in het totaal peloton. Helemaal mooi werd het voor Rita De Vries, die als 14° in de totaalstand de meet passeerde, maar wel als … allerbeste bij de W65. Zij diende alleen het Vlaamse duo Marie Van Zand van ACA en Anne-Marie De Smedt van OEHalle voor te blijven, als ze rechtsaf mocht afzwaaien richting de finish, en die taak volbracht ze op perfecte wijze. Dikke proficiat, beste Rita !

Tot slot nog onze heren masters, 19 Roba’s in totaal, zijnde 16 bij de M50 en meer, en slechts 3 bij de jonge gasten, tot en met 45 jaar. De eerste aubergine-man die we tegenkomen in de uitslag M50, is onze weer sterk bezig zijnde Chris Wouters, die hier op de valreep een mooie top-10 prestatie wist binnen te halen, en vooral een 5° plaats in zijn eigen categorie. Na hem liep Filip Smets als 14° binnen in de totaalrangschikking, en 8° M50’er, en dat na een werkelijk imposante koers te hebben gelopen. Als je ziet dat hij hier Bart De Nijs, 15° en Wim De Pauw, 17°, zonder pardon het nakijken gaf, weet je meteen dat Filip zich als een vis in het water voelde, daar op ons veelzijdige circuit. Bart was weliswaar in zijn eigen catg. M55 fraai 5°, en Wim kende wat de weerbots van de voorbije hectische weken. Niet zo ver daarna had Johannes Kind, als 19°, het gevecht met Wim Wuyts, 24°, en Pascal Van Ouytsel, 28°, in zijn voordeel beslecht, en dat als M50’ers onder mekaar.  
Wie ook duidelijk raad wist met het alles bevattende parcours was onze kersverse M60’er Dirk Van Kerkhoven, welke in die leeftijdsgroep weer terug een sportieve uitdaging heeft gevonden, en alzo mentaal wat stoom kan aflaten, dat zo en zo ontstaat wanneer je talentrijke jonge gasten begeleidt. Hier lag de 32° plaats op hem te wachten, maar voor hem liepen slechts 2 gasten die ook de gezegende leeftijd van 60-plus op hun teller hadden staan, zodat de bronzen plak hem niet kon ontglippen. Carl Raets, 34° & 8° 55’er, en Dirk Biscop, 35° en 9° 55’er, zagen van nabij Dirk naar het eremetaal lopen.

Verder in het pak kwam Marc Vaes uit op de 48° eindplaats, voor Hubert Grandjean, die 50° werd, en bij de M65 net naast het podium viel met zijn 4° eindpositie. Paul Arnouts van zijn kant, die Paul Vermeylen, 52° & 8° M60, en Ivo Van Den Broeck, 54°, 10° M60, voor zich moest dulden, hield de boekhouding ietsjes beter bij, en haalde als 3° M70, wel het podium. Met zijn 59° totaalpositie hield hij Frederick Boone, 61°, nog net achter zich.

Bij de ‘jonge gasten’ legde onze Vlaams-Brabantse kampioen M45 Kristof Speltinckx knap beslag op de 5° plaats in zijn categorie, en 26° in de totaaluitslag, en hield daarmee zijn leeftijdsgenoten Wouter Verbist 55°, 14° M45, en Johan Vermaelen, 55°, 17° M45 netjes achter zich.  

Voor de atleten was daarmee de kous af, maar nog niet voor de vele medewerkers, die al dagen vooraf in de bres waren gesprongen, en ook meteen de zondagavond zelf het parcours begonnen af te breken. Ook de dag nadien, maandag, was het nog hard labeur, met de opkuis van gans het gebeuren, en het netjes achterlaten van het mooie provinciale park.

Vandaar ….

1000 maal merci aan AL de medewerkers, zonder wie dit sportieve hoogtepunt van ons werkjaar nooit zou kunnen plaatsvinden !!!

op naar … editie 2024 !

rudy