Verslag BK Masters

22-23/06/24 - Beveren - Belg. kamp.  Masters

Fraaie oogst, met 1x goud, 4x zilver, en 3x brons !

‘Eindelijk’, dat was zondermeer het meest uitgesproken woord daar in Beveren, en dat had alles te maken met het heerlijk zomerse weer … ‘eindelijk’. Vooral op de kortere spurtnummers zagen we meteen de impact, en heel wat Belgische records in de diverse leeftijdscategorieën gingen voor de bijl.                                     
Bij onze 11 Roba’s lag de inzet eerder op het binnenhalen van eremetaal, liefst blinkend goud, maar met zilver of brons viel ook wel te leven. Voor … van hen bleef het bij ‘dromen’, want de concurrentie bleek finaal toch iets te sterk. Geen medailles bijvoorbeeld voor M-60’er Dirk Van Kerkhoven en partner Diziana Vangoidsenhoven, die op hun respectieve nummers een maatje te kort kwamen. Diziana werd 5° W-50’er op de 5000m, 22’27”64, en ook Dirk kwam op de 800m, 2’38”87, niet verder dan diezelfde 5° eindpositie. Op zijn 1500m moest hij zelfs 5 atleten voor zich dulden, dus 6° in 5’32”90, en één van hen was zijn clubmakker Rudy Vanden Bosch, die naar een schitterende zilveren medaille liep, in een tijd van 5’10”12. Aanvankelijk zat hij nog achter Dirk, maar toen deze zelf aangaf niet over goede benen te beschikken, schoof Rudy beresterk naar de voorste gelederen, en klopte er ondermeer de Waalse topper Lucien Theys van Fleuris Athlétisme.

Niet dat Dirk nu in zak en as zat, want naast dat schitterend optreden van Rudy, kon hij zich ook nog optrekken aan de verrichtingen van zijn 2 topmasters Joost Grymonpon en Wim De Pauw. Beiden liepen er zaterdag de 800m en zondag de 1500m, en voor beiden betekent zo’n Belgische titelstrijd enorm veel. Wim had het achteraf over … ‘4 maanden werken richting dit ene weekend’, met vooral de focus op dag één, de 800m dus. Maar dan moet natuurlijk alles meezitten, zeker tijdens de laatste dagen voor de koers, en wat dat betreft liep het wat mis bij Wim. Een probleem met één van de ribben zorgde voor pijn en stress, maar vooral voor verstoorde slaap, en dan kan je het ‘schudden’ natuurlijk. Op zijn 800m werd er niet snel gelopen in de 1° ronde, waardoor natuurlijk alles ontplofte in de finale
zone, en waar hij net iets te kort kwam voor de 2° plaats. Brons dus voor Wim, met in zijn hoofd de gedachte van … ‘wat als alles vlekkeloos’ was verlopen …  
1 dag later, na alweer een slechte nacht, stond Wim aan de startlijn van de1500m-koers, de M-50 en   M-55 in één koers, dus samen met de reeds genoemde Joost en Steven de Proost, onze andere M’50’er. Dus 2 titelwedstrijden in één race, dat betekent dat je perfect moet weten … ‘wie zijn mijn echte concurrenten…’ , en daar liep het mis voor Wim. De nummers één en twee kende hij perfect, maar de latere nummers drie en vier had hij totaal over het hoofd gezien… Een 5° plaats dus, gelukkig nog wel in een nieuwe PR-chrono van 4’36”57. Steven, die mag terugblikken op een fraaie koers, werd finaal 7°, en een mooie PR-tijd van 4’40”55. Joost was onze lachende derde ROBA-man in het pak, want na zijn puike zilveren plak één dag voordien op de 800m, in 2’26”07, werd hij nu op de 1500m mooi 3° bij de M-55’ers, en dat met een tijd van 4’32”15. Zaterdag moest hij nog de duimen leggen voor DCLA-loper Marc Neefs, spannende spurtfase, en ook op zondag bleek die man in wit-rode trui één maatje te sterk, en klopte er wederom onze sterk lopende Joost, alsook de ACHL-man Stefan Rens, die zilver behaalde. Van zulke figuren verliezen is geen schande, beste Joost !

 

               
Ook op de spurtnummers wisten we voor het eerst sinds jaren nog eens een medaille binnen te halen, en daarvoor mochten we aankloppen bij onze BETA-dame Chiara Dua. Anderhalf jaar geleden kwam ze met knikkende knieën zich aanmelden in Betekom, maar dat bange musje is ondertussen binnen het team van Dirk Wouters uitgegroeid tot onze first lady van het korte werk, en hier in Beveren verzilverde ze dat, figuurlijk althans, met een mooie 3° plaats op de 200m bij de W-35’ers. Dat met een tijd van 28”74, maar iets boven haar clubrecord (28”54) wat ze in Lebbeke liep met net + 2m rugwind. Ook haar 100m, waarop ze 7° werd, mocht gezien worden, want met een lichte tegenwind van – 0,7m/sec liep ze een PR-tijd van 13”90, en dus meteen een verbetering van haar nog jonge clubrecord !  

Chiara’s trainingsmakker Christof Bormans was al zaterdag op pad richting Beveren, en net als Chiara opteerde hij er voor de dubbel, de 100m en 200m. In zijn reeks, die van de M-40, moet je nog los onder de 12” kunnen lopen om ook maar te kunnen dromen van goud, dus Christof wist vooraf al dat hij op een pittige missie was uitgestuurd door trainer Dirk, en dat voor zijn 1° outdoorwedstrijd.  
Op de 100m kwam hij uit op een tijd van 13”42, goed voor positie 8, en op de dubbele afstand schoof hij één plaatsje naar voor, en dat met een chrono van 27”47. Meteen 2 richttijden waar hij nu mee aan de slag kan komende weken, zeker als hij gespaard blijft van blessurelast, wat voorbije maanden hem wel ophield bij zijn voorbereiding. Trainer Dirk had nog een 3° ijzer in het kampioenschapsvuur liggen, namelijk onze Marzena Kania, die als W-35’er de spikes aanbond ter hoogte van de verspringstand. Bij haar 3° poging kwam ze uit op een PR-afstand van 3m82, en dat was hier goed voor positie 6.

Resteren er ons nog 2 werpsters, zijnde Karen Stalmans, W-35’er, en Lindsy Van Espen, die sinds 2 jaar de ‘Gesel Gods’ is bij de W-45’ers op 2 van de 4 werpnummers. Zelfs met een totaal verstoorde voorbereiding door allerlei motorische ongemakken kwam ze hier zonder verpinken toch haar positie opeisen binnen de werpers-pikorde, met goud in de discuskooi, 26m62, en zilver binnen de kogelring, waar ze op 8m49 uitkwam. Hopelijk liggen die lichamelijke kwaaltjes stilaan achter de rug, en kan ze er nog een fameus zomergedeelte uitpersen, met PR-resultaten op haar 2 lievelingsnummers.    

Onze benjamin onder de ROBA-masters, Karen Stalmans, mag een extra ‘merci’ melden richting Lindsy, want zonder die haar ‘alerte blik’, hadden we onderstaande foto niet kunnen presenteren.
17 dames verschenen er aan de speerstand, voor hun competitie, met de W-35, W-40 en W-45 in één gezamenlijke wedstrijd, doch met 3 podia natuurlijk. Daar het haar eerste Belgische kampioenschap was sinds die meer dan geslaagde terugkeer naar de atletiek, bij speertrainer Bram, was ze zich niet bewust van die ‘opsplitsing’. Net als bij Wim en Lindsy liet het lichaam haar een beetje in de steek, want schouderlast en liespijn staken de voorbije week de kop op, en meer dan 25m57 zat er ditmaal niet in met de 600gr wegende speer. Kortom Karen zat al klaar in de wagen om het veld te verlaten,
tot Lindsy haar er via een berichtje attent op maakte dat ze naar het podium werd geroepen voor de zilveren plak bij de allerjongste masterdames. Dank voor onderstaande foto, beste … Lindsy …

                        
                                    
‘Volgend jaar kom ik voor goud’ zei Karen achteraf, en dat is de spirit die we graag willen horen !

Dikke proficiat aan al onze ROBA-deelnemers, in het bijzonder aan de medaillewinnaars !

Rudy

Uitslag : zie ‘atletiek nu’

Sfeerbeelden :