Verslag BK Indoor Meerkamp

10-11/02/24 - Gent - Belg kamp meerkamp

BK meerkamp: succes en tegenslag loeren beiden om de hoek…..

Ziehier het mooie verslag van onze trainer Peter Dreessen:

Na maanden van heel wat trainingsarbeid is het BK meerkamp traditioneel een eerste graadmeter richting zomerseizoen. Een ideale gelegenheid dus om alles eens in wedstrijdomstandigheden te testen. Daarvoor is fysieke paraatheid een must en laat dat nu net, of het gebrek eraan, de rode draad zijn doorheen deze tweedaagse. Robbe Van Rompuy en Viktor Verlinden haalden door blessurelast zelfs de eerste startlijn niet. Ook Desmo Dirkx werd al na 2 proeven door opspelende groeiproblemen tot opgave gedwongen. Niet meteen het scenario dat de coaches voor ogen hadden, en dan hadden we het laatste onheil helaas nog niet gezien.

Over naar de orde van dag 1. Luka Schoolmeesters mocht de spits afbijten in de verspringbak en zette meteen de toon door met 6m21 zijn eerste PB op zak te steken. Bette Van Rompuy liep in dezelfde vroege ochtend op de 60H naar 10”42. Een degelijke opener maar ook hier klonk de stem al wat dieper als voorbode van een luchtweginfectie. Dit laatste had ook Stan Vertommen toen al in zijn greep maar weerhield hem er niet van om zijn PB op de 60 aan te scherpen tot 7”38. Kobe Coenen kon hierbij niet achterblijven en zette met 7”66 ook meteen een besttijd neer.
Op naar de hoogspringstand waar Bette ondertussen 1m45 als resultaat liet optekenen onder het toeziend oog van Sietske. Luka deed het terzelfdertijd met de kogel waar hij onder begeleiding van Floris zijn PB met meer dan een meter aanscherpte tot 12m48. Kobe en Stan waren ondertussen aan de verspringbak te vinden waar ze beiden een haat-liefde verhouding ontwikkelden met de afstootbalk en het voor Peter behoorlijk spannend maakten door hun 2 eerste beurten ongeldig te laten optekenen. Stress is dan als coach vooral een innerlijke aangelegenheid en zeker niet over te brengen op je atleten. Kobe had dit ook zo begrepen en deed er in zijn 3e sprong zelfs een PB bovenop met 6m29. Stan vocht hier niet alleen met ziektekiemen maar ook vooral met zichzelf en kon met 5m81 de schade enigszins beperken.
Nathalie was ook nu te vinden aan de polsstokstand wat ook voor haar een nagelbijtende aangelegenheid zou worden. Met Luka had ze het al niet onder de markt omdat jonge atleten nog vaak wispelturig kunnen zijn en de raadgevingen van de coach al eens durven in de wind slaan. De lijn tussen teveel nadenken of gewoon doen is voor iemand als Luka nog heel dun en dus ging het op 2m80 nog 3 keer fout en werd 2m40 het eindresultaat. Op dat moment waren Stan en Kobe nog stevig bezig in de kogelring waar voor beiden PB’s werden opgetekend met 13m86 voor Kobe en 11m69 voor Stan. Ook Bette passeerde aan dezelfde stand maar met 8m03 zag je haar niet meteen glunderen.
Over terug naar Nathalie, die met Stan en Kobe toch 2 geroutineerde 4 meter-springers onder haar vleugels heeft.  Geen vuiltje aan de lucht zou je dan denken …. Wat geluk is in deze discipline altijd meegenomen maar helaas was de portie van Kobe even op vakantie. Hij klaarde 3 keer zijn aanvangshoogte van 3m80 met meer dan genoeg hoogte maar nam toch telkens ook de lat mee. Geen punten dus en meteen een streep door de medaillekansen van
Kobe. Niet meteen het scenario dat je als coach voor ogen hebt en zeker niet als je ook nog 8,5 maand zwanger blijkt te zijn. Gelukkig was daar ook Stan die zich tussen de hoestbuien en papieren zakdoekjes door naar een PB van 4m40 vocht en zo de kleine kater van het verspringen kon doorspoelen.
Ook Bette mocht het in diezelfde verspringbak proberen om haar PB te evenaren en slaagde daar net niet in met 4m34. Een kleine opsteker voor iemand die vooral een gevecht leverde met zichzelf doorheen de dag.

Een dag die ze op de rondbaan zou afsluiten met 4 rondjes in de afsluitende 800m. Kuchend en proestend naar 2’41”79 lopen is dan vooral een gevecht tegen jezelf en terzelfdertijd één van de basiseigenschappen van een echte meerkamper. 2544 punten en een 16e plaats op een BK was wellicht haar doelstelling niet maar de eindmeet bereiken van een meerkamp is altijd een overwinning op zich. En daar hebben de coaches alleen maar bewondering voor.

Dag 2 en enkele nieuwe gezichten op de baan. Anneline Smets als eerste op de 60H met al meteen een PB in 10”08. Hoogspringen zal echter nooit haar vriend(in) worden en met 1m35 bleef ze zeker onder haar eigen verwachtingen. Tegen het middaguur maakten ook Stan en Kobe weer hun opwachting voor de 60H. Stan met een zeer slechte nacht achter de rug en Kobe met hernieuwde moed om er toch nog iets van te maken ondanks alles. Stan heeft ook een kleine haat-liefde verhouding met de horden momenteel maar kon met 8”93 de schade enigszins beperken. Kobe daarentegen ging er vol voor en deed met 8”89 zijn PB boekje verder vollopen. Het werd meer en meer duidelijk dat zonder het debacle met de polsstok hier een medaillekandidaat aan verloren ging. Ook Julia Van Hoof maakte haar opwachting en liet met 10”24 op de 60H meteen een PB optekenen. Meteen daarna ging het bij hoog ietsje minder met 1m35. Anneline spoelde ondertussen haar tegenvallende hoogte door met een 9m88 in het kogelstoten. Weerbaarheid is een tweede basiseigenschap van meerkampers weet je wel.
Luka Schoolmeesters mocht zijn 2e dag als leider beginnen op de 60H. Ook hier is er nog veel ruimte voor verbetering maar hij verbaasde wellicht vriend en vijand door er ook in dit nummer een ferme lap op te geven en er met 8”71 een zoveelste PB aan toe te voegen. Iets wat Kobe hem nadeed aan de hoogspringstand door er 1m82 te overschrijden. Stan daarentegen ging meer en meer in gevecht met zijn tegenpruttelend lichaam en kwam met 1m65 niet meteen tegemoet aan zijn eigen verwachtingen. Strijdend tot het gaatje heet dan een derde basiseigenschap van een meerkamper te zijn….
Verspringen dan maar met Anneline en 4m28 met bijbehorende punten. Luka richting hoogspringen en met 1m77 kon hij zijn leidersplaats meer dan verdedigen. Julia deed het met 8m22 in de kogelring. Stilaan tijd dus om in de verschillende categorieën de eindstanden vast te leggen in de afsluitende afstandsnummers.

Anneline haalde daarin haar gram door op de afsluitende 800 de verzamelde tegenstand op een hoopje te lopen en van start tot finish de leiding te nemen naar 2’30”81. Met 2736 punten en een 17e plaats was ze niet meteen tevreden maar qua vechtersmentaliteit staat ze zeker mee aan de top. Een eigenschap die Julia zeker ook heeft maar haar wat schrik inboezemt om die ook altijd te etaleren. 2’55”57 op de 800 is dan ook geen referentie daarvoor en 2439 punten en een 8e plaats ook niet meteen. Over naar de 2 boys bij de scholieren. Voor Kobe meteen het eindpunt want een plotse opstoot van futloze benen en bleekheid op de neus liet ook hier vermoeden dat er wel eens wat meer aan de hand zou kunnen zijn. Exit dus en vooral uitzieken is nu de boodschap. Je zou ondertussen ook medelijden gekregen hebben met Stan die niet meteen stond te springen om 5 rondjes af te haspelen in een indoorhal zonder lucht, dezelfde lucht die hij nog maar mondjesmaat binnen kreeg. Er hing immers nog een podiumplaats te rapen op Vlaams niveau en daar wilde hij toch nog een ultieme gooi naar doen. Het werd vooral een strijd met zichzelf maar met een PB van 2’58”01 kon hij de concurrentie voor brons op afstand houden en kon er na een loodzware 2-daagse toch nog een glimlach af. 4566 punten, 5e op Belgisch niveau en 3e op het Vlaamse. Hoedje af jongeman voor zoveel weerbaarheid en doorzettingsvermogen!

Tja, en dan bleef er nog ééntje over. Luka mocht in de afsluitende 1000 de kers op zijn taart zetten en mits een degelijke tijd zowel de Belgische als de Vlaamse titel op zak steken. Ietwat voorzichtig klaarde hij de klus in 3’04”42 en een zoveelste PB. Uiteraard moet je het als jonge gast toch maar doen om hier de verzamelde tegenstand zo te overvleugelen terwijl hij nog bijlange niet al zijn mogelijkheden benut. 3522 punten is dan ook enkel een tussenstap naar meer. Proficiat Luka!
Het weze gezegd, de meest memorabele kampioenschappen uit onze trainerscarrière kunnen we dit niet noemen. Wat we wel weer onthouden is dat meerkampers op en naast de piste tot een select groepje behoren met een ietwat andere ingesteldheid dan de doorsnee atleet en dat tegenslagen verwerken opgenomen is in hun meerkamp-DNA. Het moet dat zijn wat ons zo aantrekt in deze discipline! Laat die zomer maar komen……  
Peter